Onze zoon was een jaar of 8 toen we er achter kwamen dat hij beelddenker is.
Op de school, waar hij toen zat, werd met dit gegeven niet veel gedaan. Hij raakte meer en meer achter met rekenen en met taal.

In groep 7 kon hij nog geen tekst van 4 regels op papier zetten. Terwijl hij in de vakken aardrijkskunde en geschiedenis juist erg goed was. Hij was erg geïnteresseerd in de wereld om hem heen maar werd in de klas een jongetje dat niet opviel. Hij vond school vreselijk.

Schrijven, rekenen en taal kostten heel veel energie.
Na het zoveelste gesprek met de leerkracht en de orhopedagoog die niet veel meer zagen dan een jongetje met een groot leerprobleem hebben we besloten om voor onze zoon te kiezen en niet meer mee te gaan in adviezen van de school. We besloten onze zoon te ondersteunen en niet z’n leerkrachten(en).
Omdat hij het vervelend vond om vaak R.T. te krijgen en zelf vond dat hij er niets mee opschoot. Zijn we begonnen aan de Davis Counseling.
De counseling was prijzig en voor onze zoon soms best vermoeiend.
Maar wat heeft het een effect gehad!!

We merkten meteen resultaat! Het iets op papier zetten kostte hem veel minder moeite. Ook zijn handschrift wat voorheen vrijwel onleesbaar was, werd beter leesbaar.
Hij kon gewoon naar het voortgezet onderwijs..
Het vriendje van onze zoon had ook dyslexie z’n ouders hebben lang getwijfeld of ze ook de Davis counseling zouden gaan doen. Het vriendje was altijd nog nét wat beter in z’n leerprestaties dan onze zoon. En er is gekozen om dan toch maar niet de counseling te doen.
Ze zitten nu beide op de zelfde school het vriendje heeft iedere week na schooltijd bijles in de talen én bijles voor wiskunde.
Onze zoon doet het zelf!!

Natuurlijk heeft hij af en toe wat hulp nodig. Maar toen hij naar het voortgezet onderwijs ging had ik er vertrouwen in.
Wij hebben hem geboden wat hij nodig had en nu mag hij zelf laten zien wat hij kan. En dat doet hij nu!
Hij zit nu in de derde en is een zelfverzekerde puber van 15 die zijn eigen weg kiest en zich niet laat beïnvloeden door anderen. Hij is vastbesloten om na z’n TL diploma verder te leren en iets met z’n fantasie en creativiteit te gaan doen.

Van onze zoon zelf:

Ik kan me niet zoveel meer herinneren van de tijd die ik bij Jolien was. Ik weet wel dat het best lang duurde en dat er veel oefeningen waren die ik moest doen…Sommige leuk en sommige ook niet zo leuk.
Wel merk ik dat ik mijn aandacht er beter bij kan houden. En dat het leren veel makkelijker gaat dan toen ik op de basisschool zat.
Het was goed om te weten dat er toch nog iemand anders was die wel wist dat ik slimmer was dan wat anderen dachten.
september 2007