Andrea is het voorbeeld van “Nooit te oud om te leren”.
Frans
Enthousiast is Andrea op haar 75ste gestart met een cursus Frans.
Na enige tijd merkte ze dat ze bij het leren tegen dezelfde problemen aanliep als vroeger op school. Dit irriteerde haar en onder het motto ‘nooit te oud om te leren’, ging ze op zoek naar hulp.
Vermijden van schrijfopdrachten
De docent van de cursus deed natuurlijk haar best, vertelde Andrea. Ook was ze heel behulpzaam en toch werkte het niet volgens Andrea. Tijdens haar werkzame leven was ze altijd zeer handig geweest in het vermijden van schrijfopdrachten en had ze zich op basis van ervaring kunnen opwerken. Ze vond dat ze zich op papier niet goed kon uitdrukken.
Verder was haar eens verteld, dat ze misschien wel een beelddenker was.
Beelddenken
Door te googelen was ze op de site van de Vuurtoorn terecht gekomen en hier las ze over beelddenken en mogelijke problemen met taal. Andrea belde en een afspraak was snel gemaakt. Na het kennismakingsgesprek hoefde ze niet lang na te denken en besloot om een Davis-counseling te doen. Wel waren er wat voorwaarden, ze wilde het in haar eigen tempo doen en ook wilde ze pas in de middag komen. Voor mij geen probleem, omdat Andrea ’s morgens niet naar ‘school’ hoefde was ze daardoor ’s middags nog fit genoeg.
Communicatie
In totaal kwam ze een jaar zo ongeveer om de 14 dagen en daar tussen wat vakanties van mij of Andrea. Haar doel was: Ik wil leren een verhaal na te vertellen zoals ik dat heb gelezen of gehoord. In de communicatie ging het daar volgens Andrea vaak anders dan ze zich had voorgesteld.
Nu na een jaar schrijft ze het volgende:
” Ik begin “taal” te zien en niet alleen het “plaatje”.
Toen ik een andere taal wilde leren, liep ik tegen dezelfde problemen aan, die ik als kind op school ervaren had. Het lukte me niet.
Het verschil, ik kan er nu iets aan gaan doen, omdat ik nu weet dat ik een beelddenker ben.
Zo kwam ik terecht bij de Vuurtoorn. Waar ik heb geleerd en herkend door middel van kleien van woorden en beelden en balspelletjes, dat er verwarring ontstaat door beeldloze woorden.
De verwarring, kon ik nu herkennen en voelen, het roept emoties op, want ik voel me dan verloren.
Het verschil, ik kon er iets aan doen, door middel van loslaten, mijn energie bepalen en te focussen. Ik voel dat ik dan in rust kom, naar het woord en beeld kan
kijken en het dan kan gaan benoemen. Het lukt dus!!
Wat ik tegen mezelf wil zeggen, blijf oefenen.
En Jolien, mijn grote dank, voor je geduld, je vragen en deskundigheid en vertrouwen in mij. “
Zelfvertrouwen
Ook voor mij was dit een fantastische ervaring. Zien dat een dame van 75 jaar in zelfvertrouwen zo groeit, maakt mij erg gelukkig. Dit doordat ze leerde focussen en zich bewust werd van het feit dat woorden uit drie delen bestaan, namelijk het plaatje, de schrijfwijze en de klank. Daarnaast leerde ze hoe woorddenkers de wereld ordenen. Ze kan zich met haar eigen manier van denken een brug slaan naar de woorddenker(volgordelijke denker)
Grip op beelddenken
Andrea’s leerraam(de mogelijkheid om te leren) werd groter en ze kreeg grip op haar manier van denken en omgaan met taal, het inzicht waar ze eigenlijk sinds de basisschool al naar zocht. Dit inzicht maakte Andrea tot een blijer mens. Ze leest nu de krant met het woordenboek en de klei ernaast. Dit om aan beeldloze woorden een beeld te verbinden. Het maakt haar gelukkig om zich te blijven ontwikkelen. Ik ben trots op haar! En Andrea mag trots op haar doorzettingsvermogen zijn!
Zo ontzettend mooi dat ik dit mocht doen!
Wil jij je ook blijven ontwikkelen? Neem gerust contact op met de Vuurtoorn, we helpen je graag verder.
De werkelijk naam van Andrea is bij de redactie bekend.
